بوشهر

بوشهر هم سفری بود بسیار خاطره انگیز  در بهار 94 باعزیزان دلم

اجی زهرا و اجی لیلا جانمان....

با ان ویلای عالی به همراه ژِیلا....چه لحظات خوشی داشتیم که هرگز تکرار نخواهد شد

اخر مگر میشود ادم با خواهرهایش مسافرت برود و خوش نگذرد...

بوشهر هم شهری بود که بسیار دوست میداشتم بروم ولی مثل اکثر شهرهای جنوبی کثیف بود

و اصلا سواحل ان را محوطه سازی نکرده بودند تا جایی باشد برای نشستن ....فکر میکنم دوپارک ساحلی بود ولی انقدر شلوغ شده بود که جا برای نشستن که هیچ پارک ماشین نبود...

ازدحام جمعیت هم در فصل بهار مزید بر علت شده بود تا ما بیشتر از دوشب در بوشهر نمانیم و همسفران عزیزمان را تنها بگذاریم

انهم با چه خداحافظی تلخی

که کلی اشک ریختیم...با ان حال زارمان(گل اب به رویتان دلپیچه شدید داشتیم)

وانیساهم که بسیار دلتنگ شده بود همه اش پشت شیشه عقب به جاده نگاه میکرد تا مثل بقیه روزها که برایشان دست تکان میداد آنهار ا ببیند و همش بهانه میگرفت...میگفت مامان امیر کجاوفت؟

وماهم هی بغض میکردیم...وهی بغضمان را میخوردیم...

که جان مادر دیگر هرگز انها را نمیبینی ...انها رفتند خانه شان دیگر...ارام بگیر دیگر...جانم

خلاصه فیلم هندی شده بود که نگو مخصوصا وقتی اجی هام گفتند که ماهم روز خوشی نداشتیم و یک چشممان اشک بود....