هفت ماهی که گذشت....

باورمان نمیشود 7 ماه است که برای دخترکمان ننوشتیم ....انقدر زود میگذرد که دیگر افسار این زمان لعنتی از دستمان رفته...و فقط به دنبالش میدویم....

ولی خداراشکر...خدارا هزاران بارشکر

که به قول باباجانتان

خوش میگذرد...که زوذ میگذرد................................................................وهمین و دیگر هیچ.

نمیدانی جان مادر چقدر دلم میخاهد هرشب برایت بنویسم ولی انقدر خودم را به جان مامانجانتان گرفتار کرده ایم که شبها مثل کارتون خواب های گوشه خیابان هر جا رسیدیم خابمان میرود...

از مهر امسال به خاطر علاقه شدیدمان باز هم شدیم معلم هوش و خلاقیت در مدرسه و مهدکودک...

وبار مسعولیتی سنگین ....تا قبل از ان شما بودید و شما  ولی الان 300-400 دانش اموز که باید باهوش ترشان کنیم...وگزارش های روزانه و ماهانه و جشنواره هایی که باید برگزار کنی و خلاصه دردسرهایش....

این شد که نشد بیایم جان مادر و گرنه ما هرلحظه دلمان پیش شماست...

به همین خاطرفقط  عکسهایی از این روزهایی که گذشت میچکانیم :

محرم 94:

شب شام غریبان:

فدای انگشتت بشم جان مادر ....که اخر با شمع سوزوندیش

بازهم جشنی در شهرک و.. استقبال خاله شادونه عزیز از پرنسس زیبایمان